Op verjaardag bij vrienden, dat is tegenwoordig heel anders dan een paar jaar geleden. Toen gingen jullie na afloop met z’n allen stappen, nu moeten er verschillende stellen vroeg naar huis om de oppas af te lossen. Het lijkt wel of iedereen om je heen kinderen krijgt – behalve jullie. Het doet zeer als ze op zo’n feestje aan je vragen ‘Denken jullie er ook al over, of is het nog te leuk zo lekker vrij met zijn tweetjes?’. Natuurlijk is het leuk samen, zó leuk dat je niks liever zou willen dan samen ouders worden! Je lacht de vraag weg. Ze hoeven niet te weten dat er een steek door je hart gaat bij die vraag: misschien worden jullie wel nóóit ouders.
 

Google is al tijden je beste vriend en soms zit je avonden lang te zoeken naar een nieuwe lijst met 10 beste tips om zwanger te raken. Je slikt al tijden foliumzuur, rookt niet en drinkt zo min mogelijk alcohol. Je sport regelmatig en eet gezond. Je vriend zit ondertussen ook al op een aantal voedingsrestricties en je hebt hem ook al verboden om zijn telefoon de hele dag in zijn zak te dragen. Je hebt het gevoel dat alles wat jullie zelf hebben kunnen doen, jullie al hebben geprobeerd.
 

Rondom je mogelijke vruchtbare dagen ben je constant bezig met ovulatie-testen, om zo hét moment maar niet te missen. De hoeveelheid testen die je tot nu toe hebt gebruik zijn allang niet meer op vijf handen te tellen. En dan moeten jullie vrijen… De romantiek is er op deze manier wel aardig vanaf en je mist de echte intimiteit. De laatste keer dat jullie hebben gevreeën omdat jullie daar ‘gewoon zin in hadden’ kan je je eigenlijk niet eens meer herinneren. En hé, dat zou natuurlijk helemaal niet erg zijn als al die verplichte vrijpartijen werden bekroond met een zwangerschap. Maar die is er nog steeds niet.
 

Het moment waarop je de zwangerschapstest erbij pakt heb je al het gevoel ‘het zal wel weer niet’, maar wanneer hij dan inderdaad negatief blijkt te zijn ben je niet alleen verdrietig en teleurgesteld, maar ook boos op je lijf. Je hebt het gevoel dat je lichaam je in de steek laat en verliest langzaam het vertrouwen dat het jullie wel gegund zou zijn. Waarom doet je lijf niet gewoon wat het zou moeten doen: zwanger worden?!
 

Het ziekenhuis is voor jullie, helaas, geen onbekend terrein. Jullie hebben al verschillende onderzoeken bij de gynaecoloog achter de rug en de termen onverklaard verminderd vruchtbaar, hormoon-therapie en IVF zijn jullie al helemaal zat. Ondanks dat je niet zat te wachten op het spuiten van hormonen en IVF hebben jullie wel al een traject achter de rug, maar zonder positief resultaat. Moet dat vreselijke riedeltje dan nog een keer? Je vriend heeft daar weinig zin in en jij moet er zelf ook niet aan denken, weer zo’n ellendig traject… maar dat kindje willen jullie allebei wél heel graag. De pijn van nooit moeder zullen worden, daar moet je nog niet aan denken. Maar je zou willen dat het anders kon.